Na een tijdelijk staakt-het-vuren is de oorlog in de Gazastrook sinds 4 december (2023) weer opgelaaid. Dit gebeurt onder het voorwendsel dat de terroristische bedreiging voor eens en altijd moet worden uitgeroeid. Daarbij neemt het Israëlische leger geen enkele terughoudendheid in acht tegenover de Palestijnse burgerbevolking. Het is inmiddels iedere objectieve waarnemer duidelijk dat het niet meer om verdediging gaat, maar om een doelgerichte vernietiging. Een vernietiging waarbij talloze kinderslachtoffers op de koop toe worden genomen. Helaas spelen bij oorlogen ook obscure belangen een grote rol. In dit artikel kijken we naar de relatie met het WEF
Laten we voorop stellen dat we de Hamasaanval op onschuldige burgers sterk veroordelen. Maar we kijken ook naar de massale vernietiging van onschuldige burgers die nu plaatsvindt. Burgers zijn altijd het slachtoffer van oorlogen. Ze hebben niets te maken met wat er achter de schermen gebeurt.
VN-experts vol afschuw
De experts van de Verenigde Naties roepen op tot een staakt-het-vuren om genocide te voorkomen, maar de VS spraken ondertussen hun veto uit over een resolutie over een wapenstilstand. Opvallend was ook dat Nederland zich van stemmen onthield.
“De tijd dringt om genocide en humanitaire catastrofes in Gaza te voorkomen, waarschuwden VN-experts, die hun diepe frustratie uitten over Israëls weigering om de plannen om de belegerde Gazastrook te decimeren stop te zetten.
“Wij blijven ervan overtuigd dat het Palestijnse volk een groot risico loopt op genocide”, aldus de deskundigen. “Het is nu tijd voor actie. De bondgenoten van Israël dragen ook de verantwoordelijkheid en moeten nu handelen om de rampzalige handelwijze te voorkomen”, zeiden ze.
De deskundigen uitten hun “diepere afschuw” over de Israëlische luchtaanvallen op het vluchtelingenkamp Jabalia in het noorden van Gaza sinds dinsdagavond (31 oktober), waarbij naar verluidt honderden Palestijnen zijn omgekomen en gewond, en noemden het een schaamteloze schending van het internationaal recht.”
De resolutie die wel met een overweldigende meerderheid werd goedgekeurd, gaat om „bescherming van burgers”, „onbelemmerde toegang van hulp” voor de Gazastrook en „onmiddellijke en onvoorwaardelijke vrijlating” van alle burgers die als gijzelaar gevangen zitten. We spreken over 1,4 miljoen ontheemden. Maar op dit moment verkeren deze burgers, waaronder veel kinderen, nog steeds in een acute noodsituatie en zijn ze hun leven niet zeker.
Wie profiteren er op de achtergrond van deze oorlog?
Waarom, wat en vooral wie zit(ten) er (nog meer) achter deze monsterlijke onmenselijkheid waarover in de mainstream media nauwelijks iets te lezen valt en die zelfs wordt ontkend? Laten we de deelnemers eens onder de loep nemen.
Zoals inmiddels bekend, bevindt zich op circa 20 mijl van de kust van de Gazastrook een aardgas- en aardolieveld met een geschatte waarde van 500 miljard dollar. De exploitatie hiervan komt eigenlijk toe aan de Palestijnen, maar Israël onthoudt hun dat – in strijd met internationaal recht – al 20 jaar. Tegelijkertijd wint Israël zelf aardolie en aardgas uit negen verschillende velden in de Middellandse Zee en is daarmee sinds 2017 van aardgasimporteur tot aardgasexporteur geworden.
Dat alleen is al een groot onrecht en vooral een ontkenning van de rechten van de Palestijnse bevolking waar meer dan de helft van de inwoners in armoede leeft en 80% is aangewezen op humanitaire hulp.
Schimmige allianties
Waarom dat zo is en wat erachter zit, werd de afgelopen weken deels door de gebeurtenissen duidelijk. Eén van de Israëlische gasvelden (Tamar) wordt door het Amerikaanse Chevron bewerkt, waarbij het gastransport via de oostmediterrane gaspijplijn tijdelijk na de aanslagen op 7 oktober werd gestaakt.
Daaropvolgend gaf Chevron de opdracht om het gas via de Arabische gaspijplijn te exporteren die een ander Israëlisch platform (Leviathan) zowel met Jordanië als Egypte verbindt. Hier moet men echter oppassen, want dit toont duidelijk dat in oorlogssituaties allianties worden gesmeed die niet in de openbaarheid komen.
Israël, Egypte, Jordanië
Egypte en Israël hebben in het verleden meerdere oorlogen met elkaar uitgevochten en zijn zeker geen dikke vrienden van elkaar. En Jordanië’s koningin Rania betuigde de afgelopen weken meerdere keren via haar Instagramaccount solidariteit met de Palestijnen en toonde haar afkeer van de Israëlische oorlogspolitiek. Deze openlijke steunbetuiging is echter tegenstrijdig met de onderlinge banden tussen deze ‘acteurs’ die bijna nergens worden vernoemd.
Zowel de Israëlische minister-president Netanyahu als de Egyptische staatschef generaal Al-Sisi worden beiden als zogenaamde ‘Agenda Contributors’ van het World Economic Forum (WEF) genoemd. En koningin Rania is niet alleen een Agenda Contributor, maar zij is al sinds een aantal jaren lid van de Raad van Bestuur van het WEF. Maar dat is nog niet alles.
Olieconcerns
Chevron behoort met een omzet van circa 250 miljard dollar in 2022 niet alleen tot één van de grootste olieconcerns in de wereld, maar is als één van de 120 Strategische Partners nauw aan het WEF verbonden.
En alsof dat nog niet genoeg is, is naast grootaandeelhouder Vanguard niemand minder dan BlackRock een belangrijk aandeelhouder van Chevron. De CEO en oprichter van BlackRock (Larry Fink) heeft reeds sinds 2019 samen met koningin Rania zitting in de Raad van Bestuur van het WEF.
Wapenleveranciers
En om het geheel af te maken zijn de belangrijkste wapenleveranciers van Israël de grootste wapenfabrikanten van de VS, waarvan in de meeste gevallen BlackRock en co. de belangrijkste aandeelhouders zijn. Deze wapenleveranties die worden verstrekt als ‘hulppakketten’, worden overigens niet gefinancierd door filantropische organisaties, maar door de Amerikaanse belastingbetaler en daarmee hoofdzakelijk door de Amerikaanse middenstand.
Gas-exploitatie
Maar daarmee komen deze dwarsverbanden nog steeds niet aan hun einde. Op 31 oktober – vijf dagen voor de hernieuwde aanvallen op de Gazastrook – verstrekte de Israëlische regering twaalf licenties voor de exploitatie van aardgas in haar territoriale wateren aan zes grote bedrijven.
De grootste daarvan is British Petroleum (BP). BP is eveneens een Strategisch Partner van het WEF en sloot bovendien in mei 2023 een deal ter waarde van 1,5 miljard dollar met het Indiase bedrijf ‘Infosys’. En niet alleen is Infosys eveneens Strategisch Partner’ van het WEF; de medeoprichter van dit bedrijf is de miljardair Narayana Murthy. Naast ‘Agenda Contributor’ voor het WEF is hij de schoonvader van de Britse premier Rishi Sunak die op zijn beurt toebehoort aan de selecte groep van ‘Young Global Leaders’ van het WEF.
Palestijnse Autoriteit
En dan is er nog een gegeven waaruit blijkt dat het Palestijnse volk niet alleen door de Israëlische regering, maar ook door zijn eigen leiders wordt bedrogen. In juni van dit jaar heeft Netanyahu de ontsluiting van het gasveld voor de kust van Gaza aan het Egyptische staatsbedrijf EGAS toegekend.
Dit geschiedde verrassenderwijze met toestemming van de Palestijnse Autoriteit. Wat als een politieke sensatie werd beschouwd, blijkt bij nader inzien een corrupte afleidingsmanoeuvre van Mahmoud Abbas – het hoofd van de Palestijnse Autoriteit die de belangrijkste tegenspeler van Hamas is.
Abbas is namelijk eveneens een ‘Agenda Contributor’ bij het WEF. Het is triest maar waar. Zoals zo vaak in de geschiedenis geldt dat in geval van oorlog de beslissende vraag niet is welke van de beide partijen die strijden aan het einde zegeviert, maar diegene die op de achtergrond aan de touwtjes trekt en wie zich ten koste van de levens van onschuldige mensen zonder remmingen gewetenloos verrijkt.
Conclusie
De aanval op de burgerbevolking linkt dus via diverse lijnen naar het WEF, dé ontmoetingsplek waar leiders en corporates elkaar weten te vinden. Om de wereld een beetje beter te maken.
Lees ook deze gerelateerde artikelen:
Abonneer je op The Freedom Reset, deel onze artikelen en volg ons ook op Telegram en Twitter.
