De afgelopen decennia zijn we zwaar gebombardeerd met de bevindingen van allerlei ‘think tanks’, politici, ngo’s, overheidsinstanties en bedrijven die stuk voor stuk (pseudo)wetenschappelijke doemscenario’s schetsen voor de mensheid. Een van de allerbekendste in deze categorie is wel de Club van Rome.
Maar wat is dit eigenlijk voor een organisatie? Wat was de achtergrond van de oprichters? En wat is er eigenlijk van alle voorziene rampspoed terechtgekomen?
Het fundament voor de oprichting van de Club van Rome werd gelegd tijdens een conferentie genaamd ‘The Conference on Conditions of World Order’. Deze conferentie vond plaats van 12 tot 19 juni 1965 in Villa Serbelloni in het Italiaanse Bellagio. Deze conferentie werd gefinancierd door het ‘Congress for Cultural Freedom’, de ‘Ford Foundation’ en de ‘American Academy of Arts and Sciences’.
Denktank
Hieropvolgend kwam in april 1968 een ‘Denktank’ bijeen bestaande uit financiers, wetenschappers, economen, politici, staatshoofden en industriëlen afkomstig uit 10 verschillende landen. Wederom in Italië op het privélandgoed van bankier en miljardair David Rockefeller. Dit gebeurde op verzoek van Aurelio Peccei, de voorzitter van de Club van Rome.
Peccei was een Italiaanse industrieel met onder andere nauwe banden met Fiat. Hij claimde dat hij oplossingen had voor voorspoed en wereldvrede die zouden kunnen worden verwezenlijkt door één enkele wereldregering (One World Government).
Deze Club van Rome was oorspronkelijk opgericht met 75 vooraanstaande wetenschappers, economen en industriëlen vanuit 25 landen. Zij concludeerden al snel dat democratie als staatsvorm zijn beperkingen kent en niet geschikt was om te voldoen aan de uitdagingen die de mensheid te wachten stond.
Grenzen aan de groei
Het meest bekende rapport van de Club van Rome verscheen in 1972 en was getiteld ‘Limits to Growth’. Het centrale thema in dit rapport was het door de Illuminati gepropageerde idee van overbevolking.
Overigens was dit idee nauwelijks nieuw te noemen. Al in 1798 publiceerde de Engelse dominee Thomas Maltus hierover een werk genaamd ‘Essay on the Principle of Population’. Hij stelde hierin dat de mensheid zich voortplant in een logaritmische reeks (1, 2, 4, 8, 16 etc.) en dat de voedselproductie zich vermeerderde in een rekenkundige reeks (1, 2, 3, 4, etc.).
Voedseltekorten
Op langere termijn zou het gat dat hierdoor ontstaat, resulteren in voedseltekorten en hongersnood, waardoor het voortbestaan van de mensheid op het spel zou komen te staan. Overigens zou dit volgens de Club nu al het geval moeten zijn. De realiteit is derhalve dat zij er ronduit naast zaten met hun apocalyptische toekomstbeeld.
Het rapport van de Club van Rome borduurde in essentie voort op de ideeën van Maltus. In het rapport werd gesteld dat zowel het consumptiepatroon van de mens als de groei van de wereldbevolking de belangrijkste bedreigingen zijn voor haar voortbestaan. Daarmee werd de mens de ergste vijand van zichzelf en dit probleem kon alleen maar worden opgelost door een volledige verandering van de houding en het gedrag van mensen. De uitgave van ‘Limits to Growth’ werd in 27 talen vertaald en er werden meer dan 12 miljoen exemplaren van verkocht.
World Economic Forum
Om haar ideeën te verwezenlijken, moedigde de Club van Rome de creatie van een wereldwijd forum (WEF) aan waarin staatslieden, beleidsmakers en wetenschappers ongehinderd door formele richtlijnen hun ideeën over de toekomst van de mensheid konden uitwisselen.
Dat de Club van Rome denkbeelden propageert die voor een groot deel uit de hoed van de Illuminati komen, zal niemand bevreemden. De financiering van deze club wordt namelijk (deels) door hen verstrekt. De Club van Rome stelt dat de wereld wereldwijde problemen kent en dat deze niet door individuele naties kunnen worden opgelost. Alleen een alles overkoepelende wereldwijde regering zou in staat zijn om de problemen het hoofd te bieden.
Wereldwijde autoriteit
Op 17 september 1973 publiceerde de Club van Rome een rapport genaamd ‘The Regionalized and Adaptive Model of the Global World System’. Dit rapport was een onderdeel van de overlevingsstrategie. Volgens het rapport moest de wereld in 10 verschillende politiek-economische regio’s verdeeld worden die op hun beurt weer onder een enkele wereldwijde autoriteit zouden vallen.
Hetzelfde idee publiceerde de Club van Rome later in een rapport ‘Mankind at a Turning Point’ . Ook hierin pleitte de club voor een wereldwijde regering die zou bepalen hoe de wereldwijde hulpbronnen zouden moeten worden verdeeld inclusief de daarmee gepaard gaande verdeling van politieke en economische macht. De club stelde in dit rapport het volgende:
‘De aarde lijdt aan een kankergezwel en dat gezwel is de mens’.
500 miljoen mensen
In 1976 stelde de Club in het rapport ‘Goals for Mankind’ dat een ‘houdbare’ wereldbevolking van mensen ergens tussen de 500 miljoen en 1 miljard zou mogen liggen. Hoe dit doel bereikt zou moeten worden, staat niet omschreven, maar gezien de ontwikkelingen van de afgelopen twee jaren laat dit zich raden, zou je denken. De wereld wordt inmiddels geconfronteerd met forse oversterfte en een sterke geboortedaling als gevolg van de Covidvaccinatiecampagne.
Reductie wereldbevolking
De uitkomsten van de recent gehouden klimaatconferentie in Egypte (COP27) lijken dit streven eveneens te bevestigen. Daarin werd gezegd dat de boerenstand wereldwijd moet worden verminderd. Hoe de wereldbevolking dan van voldoende voedsel moet worden voorzien is irrelevant. Het middel (reductie van de boerenstand) helpt het doel (bevolkingsreductie) te verwezenlijken.
Saillant detail is dat de recent opgeblazen ‘Georgia Guide Stones’ eveneens gewag maakten van een wereldbevolking van maximaal circa 500 miljoen mensen. Als dit inderdaad wordt nagestreefd, dan betekent dit een vermindering van het aantal mensen van maar liefst 95%!
Voor onze rechten opkomen
Het is tijd voor de mensheid om wakker te worden en voor onze rechten op te komen. Waarom zou een rijke miljardair meer privileges en bestaansrecht moeten hebben dan een inwoner van Delhi die in de sloppenwijken wordt geboren? Het antwoord is overduidelijk: dat recht bestaat niet. Het opmerkelijke aan dit soort stellingen is dat degenen die dit beweren, zichzelf altijd uitsluiten voor de gevolgen van deze stellingen. Het gaat in hun geval altijd over anderen.
Eerlijke verdeling
Onmiskenbaar staat de mensheid voor grote uitdagingen en de groei van de wereldbevolking is er ongetwijfeld een van. De geschiedenis leert echter dat wanneer de welvaart toeneemt, de noodzaak voor armen om grote aantallen kinderen te krijgen, afneemt. Tenslotte kunnen zij dan zelfstandig voor hun oude dag zorgen zonder dat zij op hun kinderen moeten terugvallen voor de nodige zorg.
Het vermogen en de bezittingen van de 1%-elite die 99% van de (natuurlijke) hulpbronnen op deze aarde bezit, zou moeten worden herverdeeld. Zodat iedereen een eerlijke overlevingskans op deze aarde heeft. Honger, armoede en ziekte kunnen daarmee tot het verleden behoren en daarmee kunnen we waarlijk op weg naar een betere wereld…… voor iedereen.
Opgedrongen problemen en oplossingen
De elite denkt wel te weten wat de mensheid mankeert en hoe ze dit moet oplossen. Het heeft er alle schijn van dat deze “oplossingen” momenteel aan ons opgedrongen worden en dat de “gewone mens” hiervoor de prijs moet betalen.