De wereld wordt geteisterd door vele crises tegelijk. Dit maakt velen van ons moedeloos en bezorgd. Toch is het belangrijk altijd hoop te houden op een betere toekomst. Niet alleen voor jezelf, maar ook voor anderen om ons heen.
We gaan van terroristische aanslagen naar een vermeende klimaatcrisis waarmee we 24 uur per dag vermoeid worden. We hebben sinds 2020 een p(l)andemie op ons bordje gekregen in combinatie met ongekende oversterfte en een ware informatiestrijd waarbij het vrije woord onder grote druk is komen te staan.
Tel daarbij op de trieste oorlog in het Oosten van Europa met geopolitieke spanningen waar zo’n beetje ieder mens bang van wordt. Tussendoor verzon onze overheid ook nog een stikstofcrisis om de boerenstand in Nederland af te schaffen en zodoende volledige controle over de voedselvoorziening te krijgen.
En laten we de energiecrisis van de afgelopen winter en het voorjaar niet vergeten. Je zult jezelf maar met waxinelichtjes onder een bloempot hebben moeten verwarmen omdat je geen geld had voor de energierekening. Ondertussen maken de energiebedrijven woekerwinsten en dreigen de prijzen weer omhoog te gaan.
Aan het begin van dit jaar verhoogde de overheid ook nog eens de BTW op elektriciteit. En inmiddels hebben we sinds deze maand (juli 2023) ook de hoge accijns op brandstof weer terug.
In het eens zo welvarende Nederland heerst tegenwoordig bij veel mensen echte armoede, bestaande uit kou en honger. En een gevallen kabinet over een asielcrisis die al jaren aan de gang is, maakt het menu compleet.
Dit is het hedendaagse Nederland. Voldoende redenen om de moed te laten zakken? De ellende lijkt soms niet te overzien en dreigt het alledaagse leven volledig te overschaduwen.
Hoopvol naar de toekomst kijken
We moeten ons echter blijven realiseren dat er altijd plaats mag zijn voor hoop. Hoop, omdat er te midden van alle ellende ook mooie dingen gebeuren door mooie mensen. Mensen die solidair zijn met elkaar. Mensen die met goede alternatieven komen. Mensen die tegen onrecht strijden en niet opgeven ondanks dat ze worden tegengewerkt door overheden en media.
Het is extra bijzonder wanneer mensen bijzondere daden voor anderen verrichten, terwijl ze zelf in de grootst mogelijke ellende verkeren. We delen daarom het verhaal van Terry Fox, als een groot voorbeeld voor ons allemaal.
Terry Fox was een Canadese jongeman en hij sportte op hoog niveau. Hij werd op 19-jarige leeftijd geconfronteerd met botkanker aan zijn rechterbeen. Daardoor moest zijn been worden geamputeerd. Hij ging echter niet bij de pakken neerzitten.
Hij besloot om met een prothese en een gezond been te gaan hardlopen om geld in te zamelen voor de kankerbestrijding. Hij organiseerde daarom de ‘Marathon of Hope’. Dagelijks probeerde hij 42 kilometer te lopen, een marathon dus. In 143 dagen liep hij maar liefst 5373 kilometer.
Een ongekende prestatie. En zelfs voor een gezond iemand met twee sterke benen zou het een prestatie van wereldformaat zijn.
Verdrietig genoeg heeft Terry de tocht nooit kunnen afmaken, omdat tijdens de Marathon bleek dat de kanker was uitgezaaid. Op 28 juni 1981 kwam hij helaas te overlijden als gevolg van de ziekte die hij had gedacht te overwinnen.
Zijn heldendaad is echter een voorbeeld voor velen. En nog steeds worden er inzamelingsacties gehouden uit zijn naam.
Het is een indrukwekkend en ontroerend verhaal van verdriet, hoop, doorzettingsvermogen, compassie en lijden. Als je op zoek bent naar zingeving, inspiratie, hoop en een lichtend voorbeeld, dan mag je deze film niet missen ……
Uitgelichte foto gemaakt door Jeremy Gilbert met toestemming geplaatst.
➡️Lees ook ons artikel: De crisespandemie
Abonneer je op The Freedom Reset en deel met anderen!
Volg ons ook op Telegram en Twitter!
