De overheid wijst naar ‘complotgekkies’, maar verspreidt zelf desinformatie. Dat dit nog steeds niet heeft geleid tot het aftreden van de verantwoordelijke bewindslieden, is een teken van de slechte staat waarin onze democratie verkeert.
Dat de Nederlandse overheid er alles aan deed om het volk tijdens de Covid-p(l)andemie door middel van onjuiste berichtgeving onder de duim te houden is inmiddels duidelijk.
Denktank en influencers
Al voorafgaand aan de crisis had de overheid een Denktank Desinformatie samengesteld die zich vervolgens bezig hield met desinformatie over corona. En de overheid schakelde influencers in die er alles aan moesten doen om de voorgeschreven werkelijkheid maximaal uit te dragen. Ruimte voor een kritisch geluid was er niet. Integendeel, want dat kwam van de wappies.
Het is inmiddels ook helder dat overheden er steeds meer aan doen om de vrijheid van meningsuiting te onderdrukken met vergaande, al dan niet ongrondwettige, beperkingen, waaronder het steeds vaker inzetten van een demonstratieverbod. Overal ter wereld voeren overheden en andere instanties de strijd tegen “desinformatie” verder op…
Je deed het voor een ander
Maar wat echt shockerend is: recent bleek tijdens een onderzoek van het Europees Parlement dat de vaccins niet op het voorkomen van transmissie waren getest. Maar de overheden deden alsof dit wel het geval was! En deze openbaring werd wereldnieuws, want overal ter wereld hadden overheden de coronamaatregelen op deze ‘onwaarheid’ gebaseerd. Een duidelijke vorm van desinformatie dus.
Laten we het anders formuleren. De claim van de overheid dat we ons lieten vaccineren voor een ander bleek een flagrante leugen. De overheid kón immers niet aantonen dat de vaccins besmetting voorkwamen, simpelweg omdat dit niet onderzocht was. Toch werd deze niet-onderzochte eigenschap van het vaccin doelbewust als dé waarheid verkondigd.
De overheid wist van tevoren dat er geen enkele basis was om te stellen dat de vaccins hielpen bij het voorkomen van transmissie. De vraag naar wat dan eigenlijk wel de beweegredenen waren om de peperdure, maatschappelijk ontwrichtende en onzinnige maatregelen voor te stellen, dient te worden beantwoord.
Psychologische manipulatie
En wie zich niet liet vaccineren, voldeed niet aan de morele norm die de overheid ons oplegde en mocht niet zonder testen op bepaalde locaties komen. En zelfs nóg meer dan dat, want inmiddels is ook duidelijk dat de vaccins helemaal niet zo veilig en effectief zijn als de overheid beweerde (en nog steeds beweert), waardoor de gevaccineerden een gezondheidsrisico liepen of lopen. Meer hierover op onze pagina Vaccinatieschade.
Saillant hierbij is dat er al ruim voordat de vaccins op de markt kwamen een communicatiestrategie is bedacht om mensen aan te zetten tot vaccinatie. Hierbij werd onder andere gebruik gemaakt van psychologische beïnvloeding. Het woord manipulatie is hier eigenlijk meer op zijn plaats. Een voorbeeld:
“Stel je voor hoe schuldig je je zult voelen als je ervoor kiest om je niet te laten vaccineren en COVID-19 te verspreiden naar iemand om wie je geeft.”
Deze beïnvloeding is in vele landen toegepast, waaronder door de Nederlandse overheid onder leiding van minister Hugo de Jonge. Wil je er meer over weten, lees dan hier een hele interessante analyse over deze manipulatie.
Gemeenschappelijke aansprakelijkheid overheden
Overal ter wereld baseerden overheden coronamaatregelen op deze leugen en waren zij de grootste verspreiders….van desinformatie welteverstaan. Vaccinatiedwang, coronakampen, mondkapjesplicht, coronatoegangsbewijzen, schoolsluitingen enzovoort. Het is allemaal gebeurd en het gebeurt nog steeds in sommige landen. Hiermee ontstaat een mondiale aansprakelijkheid voor vrijwel alle overheden.
In Nederland leidde deze leugen onder andere tot lockdowns die de samenleving meer dan € 80 miljard hebben gekost. Los nog van de maatschappelijke tweedeling die hierdoor ontstond. En niet te vergeten het immense verdriet doordat naasten niet eens op gepaste wijze afscheid konden nemen van stervende familieleden.
De verantwoordelijke politici zullen hiervoor ter verantwoording moeten worden geroepen. En wereldwijd klinkt ook een steeds luidere oproep daartoe; waarover je uiteraard nauwelijks iets in de reguliere media leest.
Waar blijft het parlement?
De norm voor ‘ethisch verantwoord regeren’ lijkt ook op ander vlak bijzonder laag te liggen. Een ander voorbeeld maakt dat ook duidelijk. Dat Nederland een premier heeft die tijdens de enquête over de toeslagenaffaire zonder blikken of blozen aangeeft dat hij politiek belang boven het respecteren van de wet stelt, is niet alleen twijfelachtig; in een echte democratie zou het vertrouwen in zo’n bewindspersoon onmiddellijk moeten worden opgezegd.
Dat dit niet gebeurt, zegt niet alleen iets over de premier zelf, maar ook over de betonrot die zich heeft genesteld in ons politieke systeem. Van een democratie is helaas allang geen sprake meer, als dit al ooit werkelijk het geval is geweest.
Uit de vele WOB- en WOO-verzoeken blijkt dat ambtenaren het niet altijd even nauw namen met de waarheid. Kijk hiervoor bijvoorbeeld naar de artikelen van onderzoeker Daniel van der Tuin.
Overheid claimt monopolie op waarheid
De laatste jaren maken overheidsinstanties zich nogal druk over het begrip ‘desinformatie’. Ze noemen desinformatie een groot gevaar voor de samenleving en proberen ons hiertegen met allerlei promotiemateriaal en instructies voor professionals te waarschuwen en ze verwijzen naar factcheckers voor de juistheid van de informatie.
Maar factcheckers zijn vaak helemaal geen deskundigen. Het simpele gegeven dat overheden in staat zouden zijn om desinformatie te herkennen, impliceert dat zij een monopolie op de waarheid hebben. Tenslotte kun je alleen maar vaststellen wat desinformatie is, als je weet wat de waarheid precies inhoudt. Is deze basis er niet, dan kun je ook niet bepalen in hoeverre iets hiervan afwijkt.
Ook NOS verspreidt desinformatie
Een recent voorbeeld van het verspreiden van desinformatie door een publieke omroep (van overheidswege gefinancierd) vind je hier. Het ging hier om manipulatie door het gebruik van bepaalde woordkeuzes. In tegenstelling tot wat de NOS beweerde, sprak Kamerlid Van Meijeren niet over ‘bezetten’. Hij riep de staatsomroep op om dit te corrigeren.
“Ik heb het woord ‘bezetten’ niet in mijn mond genomen. Dat veronderstelt dat demonstranten het gebouw binnendringen, in plaats van rondom het gebouw demonstreren. Nogal een verschil, want binnendringen zou strafbaar zijn en rondom het gebouw demonstreren niet. Hoop dat het snel wordt gecorrigeerd,” schreef Van Meijeren.
Politiekvrije waarheid
Als burger moeten we er -volgens onze overheid- dus maar vanuit gaan dat de informatie die de overheid geeft, altijd ‘zuiver’ is en vrij van politieke bedoelingen en politieke agenda’s. Maar iedereen met een gezond kritisch verstand weet dat er talloze voorbeelden zijn van overheden die hun burgers consequent voorliegen.
Video: CIA verspreidde desinformatie
Het bewust verspreiden van desinformatie door de overheid is niet nieuw. Onderstaande video dateert uit de jaren ‘80 van de vorige eeuw. Hierin legt een voormalig CIA-agent uit hoe hij de media manipuleerde door middel van het verstrekken van desinformatie:
Er is geen betere illustratie te vinden voor de glijdende schaal waarop wij ons bevinden dan deze video (begint bij 1.05 tot 5.15). Laat met het voorgaande duidelijk zijn dat ook de Nederlandse overheid onvolledige en gemanipuleerde informatie verspreidt om de publieke opinie naar haar hand te zetten.
Weglaten informatie is ook desinformatie
En volledigheidshalve, ook het niét verstrekken van relevante informatie valt onder de noemer desinformatie, omdat burgers daardoor nooit goed geïnformeerd hun mening kunnen vormen over belangrijke kwesties.
Bij de vaccins zagen we dit bijvoorbeeld door het ontbreken van ‘informed consent’. Men ging naar de priklocatie, maar de daadwerkelijke informatie over de vaccins werd niet doorgenomen. Mensen kregen niet te horen dat de vaccins niet getest waren op het voorkomen van besmetting van anderen.
Waarheid is graadmeter democratie
Er is dus maar één waarheid. Die van de overheid. En die eigenlijk helemaal niet de waarheid is. En een tegengeluid laten horen mag niet, want dat is desinformatie.
Deze onacceptabele gang van zaken past volledig in het beeld van de opkomst van een totalitaire staat: het eerste slachtoffer van een dergelijk regime is namelijk de waarheid.
Het is daarom, belangrijk om te blijven zoeken naar alternatieve berichtgeving en je vooral de vraag te stellen waar de belangen precies zitten. Gezond verstand leidt dan vanzelf tot de juiste afweging als het gaat om te bepalen wat waar is en wat niet.