Sinds 2020 worden we meer dan ooit uitgedaagd om te beoordelen wat we wel of niet moeten geloven. Klopt de informatie die we krijgen? Kunnen we nog wel vertrouwen hebben in het overheidsbeleid? Of zijn al die critici, waaronder veel wetenschappers, de weg kwijt? Wat eerst als onzin werd weggewuifd, blijkt achteraf toch waar te zijn. Dit bevestigt dus dat we niet alles zomaar moeten aannemen, ook al komt de informatie van de overheid. Welke factoren spelen een rol bij het ontstane wantrouwen en is er nog een weg terug naar vertrouwen?
Waarom zou je twijfelen?
De overheid heeft nu eenmaal veel macht en het overheidsbeleid heeft soms zeer onaangename gevolgen voor iedere burger. Als politieke keuzes gemaakt blijken te zijn op de verkeerde gronden, dan ondervindt de burger daarvan onterecht de gevolgen.
Maar wat is waar en wat is niet waar? Feiten en opinies lopen al gauw door elkaar. Hoe komt het dat het vertrouwen in de overheid zo is gedaald? Zijn de vrijheidsbeperkingen te rechtvaardigen? Klopt de overheidsinformatie? Kan Nederland zijn eigen koers nog varen? Of trekken er eigenlijk vele andere partijen aan de regeringstouwtjes?
Verder kijken
Het bekijken van alternatieve nieuwsbronnen kan ons helpen bij het vormen van onze mening. Uiteraard moeten we dan wel kijken naar betrouwbare, serieuze en professionele bronnen. Wetenschappers en andere professionals die hun carrière op het spel zetten door de informatie die zij geven, doen dat doorgaans uit overtuiging en niet voor financieel gewin.
Kijk ook of er een commercieel verdienmodel achter de informatiebron zit. Alternatieve nieuwssites zijn vooral actief uit protest. Ze hebben vaak weinig financiële middelen en vragen daarom om donaties, want journalistiek onderzoek en het maken van programma’s kost nu eenmaal geld. Anders is het bij de commerciële mainstream media en omroepen die werken met verdienmodellen en die zich zeker weten van (overheids)financiering. Voldoende reden dus om ook kritisch te kijken naar deze bekende bronnen.
Niet laten misleiden
Laat je niet misleiden wanneer pers of politici kritische mensen bestempelen als ‘complottheorie-aanhangers’ of ‘anti-vaxers’. De meeste critici zijn namelijk helemaal niet tegen vaccinaties als zodanig. Het is een psychologische manier om mensen die informatie zoeken, af te schrikken om verder te kijken. Alsof het fout zou zijn om je eigen koers te varen bij het zoeken naar informatie. Alsof het fout zou zijn om een andere zienswijze te hebben dan wat de overheid propageert. Het overheidsbeleid is uiteindelijk ook gebaseerd op politieke keuzes gemaakt door politici met verschillende capaciteiten en opvattingen.
Neem bijvoorbeeld deze tekst op Wikipedia waarbij kritiek op de farmaceutische industrie door middel van een overdreven tekst wordt omgebogen tot complottheorie en zelfs wordt verwezen naar buitenaardse wezens. De kritische mens wordt belachelijk gemaakt. Daardoor denken mensen al gauw: “Daar moet ik vandaan blijven.” Wat je hier natuurlijk niet leest, is hoeveel boetes de bekende farmaceutische bedrijven de laatste decennia moesten betalen wegens fraude.
Bovenstaande biedt al genoeg redenen om kritisch naar informatie te kijken. Gezonde argwaan is simpelweg normaal. Maar er is meer. Hieronder een bredere uitleg waarom een scherpe blik dringend nodig is:
Regentencultuur
In westerse landen is er vanaf de corona-uitbraak een ander politiek klimaat ontstaan dan hiervoor het geval was. Dit speelt niet alleen in Nederland, maar ook in andere Europese landen, de Verenigde Staten, Australië, Canada en Nieuw-Zeeland. De westerse landen stonden decennialang bekend om hun vrijheden. Maar vanaf 2020 zien we hoe de controle op burgers zich snel uitbreidt door de invoering van allerlei dwingende gedragsregels. Dit in combinatie met ongekend felle inspanningen van overheidswege tegen informatie die afwijkt van wat de overheid zegt.
Waar rook is…
Sinds de coronacrisis passeert de ene na de andere vraag de revue. Het zijn belangrijke vragen, want het gaat hier om politieke keuzes die ons allemaal raken.
- Is informatie van de overheid en van overheidsgezinde politici, wetenschappers en media betrouwbaar?
- Hebben zij echt het beste met burgers voor?
- En waarom is er opeens geen plaats meer voor andere opvattingen over corona en wat daarmee samenhangt?
- Waarom staat het virus (nog steeds) op de A-lijst?
- Waarom besteden de journaals zo weinig aandacht aan die enorme demonstraties wereldwijd?
- Vind ik deze vrijheidsbeperkingen nog wel acceptabel?
- Waarom moet ik een coronapas laten zien?
- Hebben de lockdownmaatregelen echt effect?
- Is het World Economic Forum enkel een ‘praatgroepje’?
Is er vuur?
Door een groot aantal signalen rondom de coronacrisis, waaronder de vele vragen die niet beantwoord worden, twijfelen steeds meer mensen aan de overheidsinformatie en het overheidsbeleid. Dit komt bijvoorbeeld sterk naar voren bij de covidvaccinatie:
- Niet uitgekomen beloftes over resultaat en veiligheid inclusief een geringe en kortdurende effectiviteit van de vaccins;
- Enorme besmettingsaantallen onder gevaccineerden;
- Vele getuigenissen van ernstige bijwerkingen, veelal verzwegen door de media;
- Het niet willen vrijgeven van onderzoeksgegevens van Pfizer door de Amerikaanse Food and Drug Administration (wat uiteindelijk toch moest van de rechter);
- Het krampachtige verbod op het gebruik van vroegmedicatie als ivermectine en hydroxychloroquine. En boetes die artsen kunnen krijgen bij het voorschrijven ervan ondanks positieve resultaten bij patiënten;
- Vaccinatieplicht of morele vaccinatiedwang, zelfs bij kinderen, terwijl het middel zich nog in de onderzoeksfase bevindt;
- De boostercampagne is inmiddels als een kaars gedoofd ondanks de inkoop van 4,2 miljard vaccins door de EU op een bevolking van 450 miljoen inwoners, dus zo’n 9 stuks per persoon baby’s meegerekend;
- Overheden bestempelen kritiek of alternatieve (wetenschappelijke) benaderingen als desinformatie en voeren daartegen een ongekend felle en onverklaarbare strijd.
- Wereldwijd is een zeer ingrijpend coronabeleid opgelegd voor een virus dat vergelijkbaar is met de griep. Iets wat onlangs zelfs door WHO-sponsor en vaccinpromotor Bill Gates is bevestigd.
Take over door mondiaal machtsblok
En wat speelt er nog meer? Een blik op het huidige wereldtoneel laat zien dat er, zeker de laatste twee jaren, een sterke machtsconcentratie is ontstaan die een enorme invloed heeft op het beleid van individuele landen:
- Politieke leiders van een grote groep Westerse landen beïnvloeden elkaar en stemmen hun beslissingen internationaal met elkaar af. Dit proces breidt zich snel uit van corona naar andere gebieden, zoals milieu, oorlog en digitalisering;
- Niet democratisch gekozen instellingen krijgen steeds meer zeggenschap of hebben een sterke invloed op de politiek, wat de autonomie van landen inperkt (WEF, WHO, Europese commissie);
- Vermogende partijen of industrieën beïnvloeden de politiek én de media met krachtige lobby’s of financiële injecties (WHO: Bill en Melinda Gates Foundation, farmaceutische industrie).
Niet zonder risico’s
Deze ontwikkelingen beperken de soevereiniteit van individuele staten. Aan het ontstaan van zo’n enorme machtsconcentratie zijn uiteenlopende risico’s verbonden, zoals:
- Al deze actoren verbinden zich steeds hechter met elkaar en versterken elkaars macht. Er ontstaat één groot machtsblok van politici, instellingen, grote bedrijven en investeerders, wat een ongezonde en gevaarlijke ontwikkeling is.
- De machthebbers verkeren enkel in hun eigen elitaire bubbel en ontwikkelen blinde vlekken bij hun redeneringen en beslissingen of maken deze oncontroleerbaar. Ze staan ver af van de gewone burgers;
- Zij stellen zich nauwelijks open voor alternatieve oplossingen en andere zienswijzen;
- De besluitvorming wordt internationaal voorgekauwd en staat daardoor eigenlijk al vast, zodat parlementen en burgers er in feite weinig tegenin te brengen hebben;
- Overheden hebben zich afhankelijk gemaakt van de grote farmaceuten met schimmige contracten en torenhoge vaccinkosten;
- Landen moeten de portemonnee trekken voor internationale afspraken, terwijl nationale uitgaven hierdoor onder druk komen te staan.
De machtigste spelers regeren
Samenwerking heeft voordelen, maar er blijft steeds minder ruimte over voor een alternatieve aanpak die misschien beter werkt of die beter past bij het karakter van een individueel land.
Een one-fits-all aanpak komt neer op een compromis en dat is zeker niet altijd de beste oplossing. De machtigste spelers hebben de belangrijkste stem. Zij hebben andere belangen dan burgers en dat is gevaarlijk op het moment dat zij, vaak onzichtbaar, de dienst uitmaken.
Pandemie is motor
Het is niet vreemd dat het bestrijden van een pandemie om een internationaal gecoördineerde aanpak vraagt. Maar opvallend is dat juist deze unieke gebeurtenis snel leidt tot minder nationale autonomie en een toegenomen controle op burgers.
Dit onder leiding van een globalistisch krachtenveld dat uit veel meer actoren bestaat dan regeringsvertegenwoordigers. Deze partijen nemen ongevraagd de controle in de wereld over. Veel burgers hebben nog steeds niet door dat zij hiervoor een hoge prijs betalen door vrijheden en inkomsten te moeten inleveren.
Het klassieke politieke systeem van checks and balances is flink verstoord. Zonder voldoende tegenwicht zal deze nieuwe wereldorde zich de komende decennia verder institutionaliseren en haar stempel op het dagelijks leven drukken. Bezorgdheid is hier dus op haar plaats en het is belangrijk om tegenwicht te bieden aan deze ontwikkelingen om te voorkomen dat de inspraak van burgers verdwijnt.
Bal ligt nu bij burgers
Gaat de wereldbevolking gelaten mee in het globalistische machtsproces? Overal zijn dezelfde patronen zichtbaar, zoals beperking van het vrije verkeer van personen, medische dwang en gedwongen bedrijfssluiting tijdens lockdowns. Inmiddels zijn daar forse inflatie en een energiecrisis aan toegevoegd. En overheden proberen nog steeds hun grip op de burger te vergroten.
Heel veel mensen in verschillende landen ondervinden serieuze nadelen van het politieke beleid van hun overheid. Psychische schade bij jong en oud, gedwongen bedrijfssluitingen, leerachterstanden, verplichte vaccinatie om te mogen werken, reisbeperkingen, gestegen prijzen door schaarste en beleidskeuzes. Ook deskundigen met andere inzichten dan het zogeheten narratief zijn geschaad door boetes van de gezondheidsinspectie of zijn verbannen van social media. Politici dreigden zelfs hun BIG-registratie af te pakken.
Niet naïef zijn
Wanneer is een besluit echt in het belang van burgers? En niet van politici en grote bedrijven? De gedachte dat politici en de overheid altijd het beste voor hebben met burgers is naïef. Hoewel velen integer zijn, zijn ook belangenverstrengeling, eigenbelang, partijpolitiek, machtsmisbruik en vriendjespolitiek van alle dag. Een klein voorbeeld:
NOS Teletekst 28 mei 2022
Vertrouwensbreuk
Het vertrouwen in de regering is fors teruggelopen. Een aantal vooraanstaande politici heeft bovendien imagoschade opgelopen. Denk aan Rutte met zijn gewiste Nokia-smsjes, Kaag met haar VPRO-documentaire en De Jonge met de mondkapjesdeal. Denk ook aan grote beleidsvraagstukken die maar niet opgelost worden, zoals in de gezondheidszorg en de woonsector.
Tegenstand
Langzaam ontstaat het besef dat dit allemaal te ver gaat. In reactie op het beklemmende coronabeleid zijn er alternatieve media ontstaan, nieuwe burgerinitiatieven en grote protestbewegingen tegen lockdowns, coronapaspoorten en vaccinatiedwang. De truckersprotesten in Canada, de Verenigde Staten en Europa zijn ongekend. Ook in Nederland gaat de convooiprotesten nog steeds door.
Toch besteden de bekende media hier vrijwel geen aandacht aan, wat op zijn minst argwaan wekt. Door de houding van de media worden tegenbewegingen aan het oog van de massa onttrokken, omdat de massamedia dit klaarblijkelijk bewust negeren. Het negeren van dergelijk nieuws is één van de redenen waardoor er informatielacunes bij de bevolking bestaan.
Welke inbreng hebben burgers nog bij dit proces?
De burgers vormen op wereldniveau de grote meerderheid. Zij kunnen samen een sterke tegenbeweging vormen om de machtsbalans te herstellen. Gezinnen, werknemers, ondernemers, boeren, stedelingen, ouderen, jongeren, arm, rijk. Burgers zijn degenen die recht hebben op een overheid die hen beschermt, maar die hen niet overheerst.
“Overheden zijn er voor de burgers. Burgers zijn er niet voor de overheid of voor grote bedrijven of instellingen.”
Veel zal afhangen van welke partijen het beleid in de afzonderlijke landen bepalen. De kiezer heeft hierbij een eigen verantwoordelijkheid om dit proces richting te geven. Daarom is het belangrijk dat kiezers zich goed informeren en beseffen wat de gevaren zijn van de hiervoor beschreven ontwikkelingen. Daarbij is het essentieel dat er een breed gedragen politiek alternatief beschikbaar is en daar ontbreekt het op dit moment aan. Het opzetten van een onafhankelijke burgerdenktank waarbij het contract tussen burger en overheid een belangrijk programmaonderdeel vormt, zou de aanzet kunnen vormen voor zo’n nieuw politiek alternatief.
“Hoewel er op dit moment in de Westerse landen nog steeds sprake is van democratische rechtstaten, worden de recente beperkingen door velen als een aantasting van de democratie beschouwd.”
Het oordeel: vertrouwen of wantrouwen?
Sinds de coronapandemie is er een sterk globalistisch machtssysteem tevoorschijn gekomen, waarbij politici en ongekozen instellingen een vergaand controlesysteem aan de wereldbevolking opleggen. Bovendien bepalen zij, mede via pers en social mediabedrijven, welke informatie correct is. Afwijkende visies worden niet getolereerd en worden fel bestreden. Veel van wat door politici en pers als desinformatie is betiteld, blijkt wel degelijk waar te zijn. Transparantie over de besluitvorming en het afleggen van verantwoording zijn steeds verder te zoeken. Het dwingende overheidshandelen is niet gestopt, ondanks dat de coronacrisis vrijwel voorbij is.
Als reactie hierop is er bij burgers uit westerse landen wantrouwen jegens hun overheid ontstaan. Ze geloven de overheid niet langer. Ze voelen zich beknot in hun vrijheid en hebben weinig vertrouwen in het overheidsbeleid. Ze willen betrouwbare informatie en gaan daarnaar zelf op zoek, iets wat niet meer dan normaal is in een moderne democratie.
Uiteindelijk zal de kiezer de politiek op haar onbetrouwbaarheid moeten afrekenen. Maar dan moet de kiezer zich wel goed kunnen informeren over wat er aan de hand is. Een brede toegang tot alle informatiekanalen is daarom belangrijk, evenals het kunnen delen van alternatieve informatie. Voorwaarde voor succes is bovendien de aanwezigheid van een breed gedragen politiek alternatief.
Waar sta jij in dit proces? Ben je op zoek gegaan naar alternatieve informatie? Heb je je oorspronkelijke visie aangepast? Hoe ver laat jij de overheid ingrijpen in jouw persoonlijke leven? Denk jij na over een (politiek) alternatief en wat kan daarbij jouw rol zijn?