Op 14 april (2023) gaf Pieter Omtzigt zijn zogenaamde Thorbeckelezing in Zwolle. Hij geeft daarin aan dat Thorbecke al in 1848 problemen voorzag met de grondwet die we nu in de praktijk ervaren. Een daarvan is dat wetten niet mogen worden getoetst aan de grondwet. Klopt er derhalve iets niet met de wet, dan sta je in de kou.
De regering heeft via allerlei omwegen manieren gevonden om de democratie buitenspel te zetten. Dit wordt nog verergerd door wet- en regelgeving vanuit Brussel die zonder dat ons Parlement zich daarover kan uitspreken, worden ingevoerd. Van een democratisch proces is daarbij geen enkele sprake, mede doordat het Europees Parlement geen macht heeft om de Europese Commissie te corrigeren.
Daarnaast worden ambtenaren beschermd door de zgn. Pikmeerarresten. Deze betekenen in feite dat ambtenaren bijna niet kunnen worden aangepakt bij foutief handelen.
Omtzigt roept iedere burger op tot actief burgerschap!
Bekijk hier de schokkende Thorbeckelezing van Pieter Omtzigt over het falen van de constitutionele en parlementaire stelsels in ons land inclusief aanwijzingen voor verbetering. Onderaan vind je de lezing in pdf-formaat.

Hier vind je de tekst: Thorbeckelezing pdf
Maurice de Hond vat het mooi samen:
“De regering lapt de grondwet aan zijn laars
Ik zal proberen aan te geven waarom ik niet meer kon slapen, nadat ik de lezing van Omtzigt had gelezen. Wat hij gedetailleerd beschrijft met vele indringende voorbeelden, hoe geleidelijk de Nederlandse regering de grondwet aan zijn laars lapt. Maar ook dat er amper iets tegen gedaan wordt.
Dit zijn de 5 onderwerpen die hij dan aan de orde stelt:
1. Besluiten worden steeds vaker op oneigenlijke plekken genomen, zoals in het Catshuisoverleg, aan klimaattafels of met lobbyisten, maar niet in de Trêveszaal (waar de ministerraad vergadert) en het parlement. Hiermee dreigt de parlementaire controle op de besluitvorming naar de achtergrond te verdwijnen.
Neem het Catshuisberaad: de allerbelangrijkste besluiten van de regering, zoals de lockdown, avondklok en schoolsluiting zijn de afgelopen jaren genomen in een gremium dat volgens de wet helemaal niet bestaat, laat staan gecontroleerd kan worden door het parlement.
2. Het budgetrecht van het parlement wordt uitgehold door van alles een ‘noodgeval’ te maken. Er is namelijk een ontsnappingsclausule voor een minister die een begroting niet aan de Tweede Kamer wil voorleggen, en die clausule noemen we ‘rijksbelang’.
Het rare is nu dat dit uitzonderingsartikel de laatste jaren heel vaak gebruikt wordt. In 2018 en 2019 werd dit artikel in het geheel niet gebruikt. In 2020, het eerste jaar van corona, is het 40 keer gebruikt en in 2021 59 keer. Maar opvallend genoeg wordt het ook daarna nog gebruikt: 34 keer in 2022, niet alleen voor covid-19, maar ook voor asiel, Oekraïne en energie.
3. De regering heeft de gewoonte om wetten slechts gedeeltelijk in werking te laten treden. Dus als het goedgekeurd is door het parlement wordt het toch niet of gedeeltelijk in werking gesteld.
4. De informatievoorziening aan de Kamer en de samenleving is gebrekkig. Elke burger kan in Nederland de regering vragen om documenten openbaar te maken, op grond van de Wet Open Overheid. Maar stukken worden achtergehouden en zelden binnen de wettelijke termijn aangeleverd.
In 2019 gebeurde het 38 keer dat de overheid door de rechter een dwangsom opgelegd kreeg, omdat de termijn niet gehaald werd. In 2020 gebeurde dit maar liefst 47 keer en in 2021 97 keer. Deze cijfers zijn nog van vóór de recente WOO-verzoeken over corona bij het ministerie van VWS.
5. Het is niet mogelijk om naar een rechter in Nederland te stappen als wetten in strijd zijn met de grondwet. Er is dus via nationaal recht geen effectieve bescherming van grondrechten.
De gevolgen daarvan zijn een slecht bestuur dat de parlementaire controle omzeilt en besluiten elders neemt. Hierin zit de kern van ‘slecht bestuur’, namelijk dat het land bestuurd kan worden door regenten, die bijzonder slechte besluiten kunnen uitvoeren zonder al te veel weerstand. De essentie van een democratie is immers dat burgers en journalisten de totstandkoming van besluiten kunnen controleren, zodat ze op basis daarvan bij verkiezingen hun stem kunnen uitbrengen. Maar in de praktijk kan dat nauwelijks.”
(…)
(bron: artikel Maurice de Hond)
Wil je op de hoogte blijven van nieuwe vrijheidsartikelen? Meld je hier aan voor de gratis nieuwsbrief. Hiervoor is enkel je e-mailadres nodig en afmelden kan altijd heel eenvoudig.
Volg ons ook op Telegram en Twitter!
